Evrendeki bilinen 200 milyar yıldızdan birisi olan Güneş kütlesi sıcak gazlardan
oluşan ve çevresine ısı ve ışık yayan bir yıldızdır. Güneşin çapı dünya çapının
110 katı (1.4 milyon km), hacmi 1.3 milyon katı ve ağırlığı 333.000 katı
kadardır. Güneşin yoğunluğu ise Dünyanın yoğunluğunun ¼’ü kadardır. Güneş kendi
ekseni etrafında saatte 70 000 km hızla döner. Bir turunu ise 25 günde tamamlar.
Güneş % 75 hidrojen, % 20 helyum ve % 5 de diğer elementlerden oluşur. Güneşte
hidrojenin helyuma dönüşmesi sırasında (füzyon - erime birleşme) büyük bir
enerji ortaya çıkar. Saniyede 600 milyon ton hidrojen helyuma dönüşür. Buda her
saniye Güneşin 4.5 milyon ton hafiflemesine yol açar. Güneşteki füzyon olayı
sonucunda kızıl kırmızımsı bir alev 15-20 bin km yükselir ki bu olaya Güneş
Fırtınası denir. Bu bilgilere bakarak günün birinde Güneşin çevresine ısı ve
ışık yayamayacağını ve dolayısı ile yeryüzünde yaşamın sona ereceğini
düşünebiliriz. Ancak bu çok uzun yıllar sonra olacak bir olaydır. Güneşin yüzey
sıcaklığı 6 000 °C ve merkezindeki sıcaklık ise 1.5 milyon °C’dir. Güneşten
çıkan enerjinin 2 milyonda birlik kısmı yeryüzüne ulaşır. Güneş’in üç günde
yaymış olduğu enerji, Dünya’da bilinen bütün petrol, kömür ve ormanlardan elde
edilecek enerjiye eşittir. Güneş ışınları 8.5 dakikada yeryüzüne ulaşır. Güneş
Dünyaya en yakın yıldızdır. Günümüz teorileri Güneş’in yaklaşık 4.6 milyar yıl
önce, yıldız patlamalarından arda kalan toz ve gazı da içeren muazzam
büyüklükteki bir yıldızlararası gaz bulutun çökmesiyle oluştuğunu kabul eder.
Kütle çekiminin etkisi altında kalan bulut büzüşmeye ve yoğunlaşmanın büyük
olduğu yerlerde dönmeye başlar. İlk birkaç milyon yıl içinde çökme sırasında
dönme hızı çok büyüktür ve bundan dolayı da manyetik olarak son derece aktiftir.
Açısal momentumun korunması prensibine göre rotasyon hızı gittikçe büyümekte ve
dış kısımlar yassılaşmaktadır. Zamanla merkezi bölgenin çevresinde yassı bir
disk oluşur. Bu diskin dış kısımlarındaki gaz ve toz küçük yoğunlaşmalar
gösterir. Her bir yoğun bölge ana diskle aynı yönde kendi eksenleri etrafında
döner. Bu senaryo Dünya’nın ve diğer gezegenlerinin nasıl oluştuğunu açıklayan
oldukça makul bir senaryodur. Güneş’in merkezinde sıcaklık 15 milyon °K,
yoğunluk ise katı kurşunun yoğunluğunun 12 misli kadardır. Enerji, Güneş’in
merkezinden dışarıya nasıl çıkar? Güneş’in yapısı bir dizi kabuk veya tabakalara
göre tarif edilebilir. Nükleer reaksiyonlarla, dört hidrojen atomu bir helyum
atomunu oluşturduğunda kaybedilen kütlenin açığa çıkardığı fotonlar bildiğimiz
Gamma ışınlarıdır. Bu Gamma ışını şeklindeki foton, Güneş’in korundan yüzeyine
düz bir çizgide hareket etse idi Güneş’in yüzeyine 2.5 sn de gelirdi. Bizim
gözümüze de 8.5 dakikada ulaşırdı. Gerçekte ortalama olarak foton, 10 milyon
yılda Güneş’in korundan yüzeyine gelir. Bu fotonlar yolları üzerinde yüklü
partiküller ile çarpıştıklarında enerji X ışınları şeklinde yayınlanır. Korda
nükleer reaksiyonlar ile oluşan Gamma enerjisinin Güneş’in içersinden dışarıya
doğru hareket etmeye başlaması X ışınları şeklinde ve herhangi bir doğrultuda ve
rasgele muhtemelen geriye doğru yayınlanabilir. Foton sonuçta düzensiz zig-zag
bir yol izler. Güneş’in radyasyon bölgesi 1 milyon km. ye kadar uzanmaktadır. Bu
bölgenin dışında plazma soğumaya ve seyrelmeye başlar. Yoğunluk Güneş’in
merkezinden yüzeyine olan uzaklığın yarısında suyun yoğunluğu ile eşit
değerdedir. Radyasyon bölgesinin dış kenarında sıcaklık, 500.000 °K dir
